‘Denkend aan de dood kan ik niet slapen / En niet slapend denk ik aan de dood’ schreef J.C. Bloem in zijn klassieke gedicht Insomnia. Zo angstwekkend als Bloem het in 1951 verwoordde, hoeft het niet voor iedereen te zijn, maar slapeloosheid is wel een heel vervelende aandoening. De tijd sleept zich stervenslangzaam voort, piekergedachten drukken je steeds dieper in je matras en je vraagt je af hoe je de dag van morgen moet doorkomen.

De gevolgen van slaapgebrek liegen er ook niet om. Onderzoek toont aan dat het een negatieve invloed heeft op concentratie, informatieverwerking en coördinatie. Chronische slaapproblemen verhogen bovendien het risico op hartkwalen, hoge bloeddruk, beroerte, diabetes type 2 en depressie. En zelf wist je allang dat chagrijn en irritatie volgen op een slechte nachtrust. Genoeg redenen dus om er iets aan te doen.

De ultieme muzikale remedie tegen slapeloosheid: een wiegeliedje. Wie heeft er als kind geen baat bij gehad? Maar voor een popartiest is zo’n slaapnummer niet eenvoudig. Hij of zij staat voor  een dubbele taak: de toegezongene in slaap sussen maar de overige luisteraars tegelijkertijd voldoende bij de les houden.

Pubrocker Ian Dury (1942-2000) en zijn Blockheads brengen deze koorddans-act tot een goed einde in Lullaby for France/is, van hun tweede album Do It Yourself (1979). De Brit voorziet het dagelijkse bedritueel van een subtiele reggae-groove en een flinke portie poëtisch vernuft. Uitdrukkingen uit compleet andere levensterreinen helpen om de doorstuiterende gedachten tot rust te brengen: shut the index, impose a curfew, call a halt to the steeple chase. En ondertussen heeft de zanger voor ons nog een kleine verrassing in petto: de toegezongene blijkt geen kind, zoals je zou verwachten, maar een volwassene (‘If your life or some old lover cause concern’).

Met dit genderneutrale wiegelied voor Francis of Frances richt de zanger zich nadrukkelijk tot iedereen – man, vrouw, jongen, meisje. De kernboodschap luidt: het is voor vandaag gewoon even genoeg: ‘you’ve done all you can with the day’. Het is misschien onvermijdelijk dat je soms wakker ligt van je werk, je relatie, je gezondheid of wat dan ook – maar er is een tijd en plaats voor alles. Als je moet piekeren, doe dat dan maar overdag. Nu mag je slapen.

En rondom deze vergevende woorden klinken een paar xylofoonachtige geluidjes, ergens in de verte een melodica. Je drijft in een bootje op rustig water. Kapitein Dury zorgt voor alles. Het ritme huppelwiegt zachtjes door. Een speeldoosje lijkt het wel, zo mild, zo vergevend. ‘Welcome in the Milky Way’.