Komende zondag is het moederdag. Wie dat een commerciële nepfeestdag vindt kan nu meteen wegklikken. Maar doorlezen zou slimmer zijn, want mooie liedjes voor moeder kun je elke dag van het jaar draaien. Vandaag zoek ik naar liedjes waar je haar aanstaande zondag letterlijk en figuurlijk voor wakker kunt maken – nadat ze eerst natuurlijk lekker lang heeft uitgeslapen.

Er zijn niet superveel popsongs over moeder, valt me op. Met Stel dat het zou kunnen… maakte Jan Rot in paar jaar gelden weliswaar een van de allermooiste moederliedjes denkbaar, maar vandaag gaat het om liedjes voor levende moeders. Om diezelfde reden moet ook JJ Cale’s Blues for Mama helaas afvallen.

In Proserpina van Kate McGarrigle, hier in de uitvoering van dochter Martha, staat de eeuwige band tussen moeder en dochter centraal. Een prachtige, onaardse melodie die lang in je hoofd blijft nazingen, maar liedjes waarin de moeder zelf aan het woord is doen bij Goeie Nummers nu even niet mee. Moederdag is tenslotte de dag waarop zij door het gezin op een voetstuk wordt gezet en alle attenties gewoon even moet ondergaan.

Moet het mooiste liedje voor moeder eigenlijk wel een lofzang zijn? Ik denk het wel. Want ook al is niet elke moeder perfect, ze is wel de bron waaruit voor jou alles voortkomt. John Lennons Mother valt daarom over de rand. Een indringende bittere song, die uiteindelijk toch vooral over John gaat en minder over zijn moeder.

‘Een lied schrijven over je moeder is het meest uncoole wat je als rockmuzikant kunt doen’, zou Bruce Springsteen eens gezegd hebben. Maar The Boss deed het toch. The Wish (Tunnel of Love, 1987) is een ode recht uit het hart zoals alleen hij die kan schrijven. Een autobiografisch en warm verhaal over een jongetje dat van zijn hardwerkende moeder voor Kerstmis een gitaar krijgt en samen met haar door de kamer danst als de familie langskomt om het kerstfeest de vieren.

Maar Springsteens fraaie moederlied moet het toch afleggen tegen dat van een andere beroemde Amerikaanse artiest: Dolly Parton. In haar autobiografische Coat of Many Colours, een klassieker uit 1971, denkt de countryzangeres terug aan de jas die haar moeder lang geleden voor haar naaide. Die bestond uit oude overgebleven stukken stof, want geld voor een nieuwe jas was er niet in huize Parton.

Op school lachten de andere kinderen Dolly uit om haar nieuwe kledingstuk. Maar het kon haar niet deren. Voor haar was het de mooiste jas die ze zich kon voorstellen: speciaal voor haar gemaakt, door haar mama. Onvoorwaardelijk is de liefde tussen moeder en kind in Coat of Many Colours. Zet het lied maar vast klaar voor zondag.