Gezien de temperaturen van de afgelopen tijd is de herfst nu echt wel aangebroken. Een jaargetijde dat de gemoederen verdeelt. Sommige mensen bloeien op als de bladeren vallen, maar bij de meesten dreigt toch vooral neerslachtigheid en melancholie. En tegelijkertijd zijn maar weinig mensen ongevoelig voor de kleurenpracht van een herfstig loofbos. Voor popmuzikanten, een mensensoort die hypersensitief is voor gemoedsbewegingen, biedt het najaar dus een buitenkans. Welke artiest maakte er het mooiste lied over?

Liefhebbers van de herfst kunnen hun hart ophalen aan deze funksoulkraker uit 1978: September van Earth, Wind & Fire. Tekstschrijver Maurice White lijkt de komst van het najaar als het begin van een heel fijn feestje te beschouwen. Als je het nummer opzet, is de kans daarop ook behoorlijk groot. Maar verder heeft de pro-herfstgroep niet al te veel keuze aan goeie nummers.

De meeste najaarsliedjes lijken gericht op de andere groep: ze bieden troost aan de mensen die het nu juist moeilijk hebben. Zoals een van de oudste en grootste herfstliederen, de evergreen Autumn Leaves. Dit droevige nummer werd door de Amerikaan Johnny Mercer vertaald uit het Frans en in 1947 de hitlijsten ingezongen. Sindsdien is het gecoverd door meer dan duizend artiesten, onder wie Eric Clapton, die in deze bluesy versie zijn ironische bijnaam Slowhand alle eer aandoet.

In eigen land zuigt De Kift ons mee de diepte in met Herfst en Tuberoazen. In een stemmige, Balkan-achtige sfeer bezingen zanger en zangeres in twee talen het wrede lot van de verlaten minna(a)r(es). Ook in Herfst en Nieuwegein van Spinvis is weinig zon te bekennen, maar over het nummer hangt zo’n grote poëtische richtingloosheid dat er toch een beetje troost uit valt te putten.

Het invallen van de herfst drukte verschillende artiesten duidelijk met de neus op het verstrijken van de tijd. Zo wijdde James Taylor als 54-jarige in 2002 met October Road vast niet toevallig een heel album aan het jaargetijde. Net als, in een iets ander genre, de destijds pas 44-jarige Brigitte Kaandorp op het al even fraaie Als de herfst je overvalt uit 2006.

Andere herfstnummers gaan vooral over de zomer die voorbij is. In 2007 hoorde ik singer-songwriter Jon Dee Graham tijdens een optreden in zijn woonplaats Austin, Texas, vertellen over een bepaald lied waarmee hij jarenlang had geworsteld. In Burning off the cane probeert hij het onbeschrijflijke gevoel te beschrijven dat hem overvalt als hij aan het eind van de zomer de geur van verbrand suikerriet ruikt voorafgaat aan de oogsttijd in zijn thuisstaat.

De titel Mooiste Herfstlied reserveer ik voor Late September van de Amerikaanse folkband Mandoline Orange. In dit nummer is de herfst, net als in Autum Leaves, het seizoen van het gemis, alleen gaat het hier niet om een geliefde maar om een moeder. Zanger Andrew Marlin heeft precies de stem voor dit soort liedjes, berustend en klaaglijk. Hier staat een man die zich bewust is van zijn tekortkomingen en er daardoor juist bovenuit weet te stijgen, vooral als de tweede stem van (muzikale) partner Emily Frantz erbij komt. Als je het nummer nog een keer wilt horen, hier is een live-versie.

Wat is jouw favoriete herfstnummer? Laat het weten bij de reacties!