Aangestoken door het weer van deze week ging ik op zoek naar het mooiste poplied over regen. Wie zoiets onderneemt moet wel tegen een beetje nattigheid bestand zijn. De overvloed dus eerst maar eens ingedamd: nummers als It’s Raining Men (Weather Girls) of It’s Raining Love (Ariana Grande) vielen af – het moest gaan over eerlijke echte regendruppels. Regenboog- en onweerliedjes dus idem dito, evenals filmsongs als Singing in the Rain en Raindrops Keep Fallin’ On My Head – het liedje moest zich zonder visuele hulp kunnen redden.

Bij het doorwaden van alles wat dan overblijft, valt op dat regen echt multifunctioneel is: het kan heel verschillende, zelfs totaal tegengestelde betekenissen krijgen. De eerste: straf. De basis voor dit oerbeeld is natuurlijk de oudtestamentische zondvloed die Noach met familie en dieren in de ark wisten te overleven. Voorbeelden: oer-apocalypsnummers A Hard Rain’s A Gonna Fall (Bob Dylan) en Who’ll Stop The Rain (Creedence Clearwater Revival) en het veel recentere Dirty Rain (Andrew Combs).

Het hemelwater kan ook groei symboliseren: Make it Rain (Anouk), Mooie Regen (Sido Martens). Of romantiek: de verliefden in Walking in the Rain With the One I Love (Barry White) en Walk Between Raindrops (Donald Fagen) voelen zich door de neervallende druppels alleen maar specialer. Zelfs aan de andere kant van een relatie, bij liefdesverdriet, komt regen van pas: het mengt zo goed met tranen dat het gebroken hart zich door het universum gekoesterd voelt: zie Rain Down on Me (Thomas Dybdahl).

Maar meestal betekent regen ‘gewoon’ somberheid en eenzaamheid. Logisch. Het gevoel opgesloten te zitten, twijfelend of die plensbui ooit nog ophoudt, het is voor velen herkenbaar. Voorbeelden uit eigen land: Ritme van de Regen (Rob de Nijs), Regenblues (Daniël Lohues). Van over de grens: I Can’t Stand The Rain (Ann Peebles), It Started To Rain (Amos Lee).

Het mooiste regenlied blijft voor mij toch Rainy Night in Georgia. Vaak gecoverd en daarom misschien geen erg verrassende keuze, maar wel terecht, al was het maar als eerbetoon aan de in 2018 overleden Tony Joe White. White schreef het nummer in 1967, soulzanger Brook Benton had er in 1970 een dijk van een hit mee.

Tony Joe White is altijd goed met beelden, of het nu gaat om steamy windows of polk salad. In Rainy Night in Georgia wordt de zanger op zijn zoektocht naar een warm onderkomen ver van huis omringd door een koffer, autobussen, taxi’s, neonreclames en de gestaag neervallende regen. Een portretfoto van zijn geliefde biedt nog een beetje troost, en dat is ook meer dan welkom: ‘Lord, I believe it’s rainin’ all over the world’. Meer woorden waren niet nodig om dit tot een klassiek regenlied te maken.

Ken je meer onvergetelijke regenliedjes? Laat het weten bij de reactiemogelijkheid hieronder!