Vanwege de toenemende droogte maakt waterbedrijf Vitens zich zorgen over afnemende drinkwatervoorraden. In een recente nieuwsbrief vragen ze hun klanten onder meer om korter te douchen. Van gemiddeld 8,4 naar maximaal 5 minuten – dat bespaart ruim 27 liter per douchebeurt.

Om korter te douchen geeft Vitens de tip om een favoriet muziekje van maximaal 5 minuten op te zetten vlak voordat je de eerste waterstralen over je heen laat kletteren – en eronderuit te stappen zodra de muziek stopt. Een slim advies nu steeds meer mensen met de huidige draadloze speakertjes elk gewenst liedje via streaming ook in de badkamer kunnen afspelen. Ik vroeg me af: wat zou in dit geval het ultieme doucheliedje zijn?

Je kunt het jezelf gemakkelijk maken door gewoon een lekker nummer uit te zoeken puur met het oog op maximaal douchegenot binnen de gegeven beperkingen. Denk aan krakers als Proud Mary in de uitvoering van Ike & Tina Turner (4:56), Kate Bush’ Running Up That Hill of Billie Eilish’ Happier Than Ever (beide 4:58). Of, als je van jezelf een paar seconden mag smokkelen, Smells Like Teen Spirit (Nirvana), Mr. Blue Sky (ELO) of Pusherman (Curtis Mayfield).

Maar artistiek en sportief gezien doe je het natuurlijk een stuk beter met een 5-minutenliedje dat een relatie heeft met water, reiniging of de mondiale crisis waarmee dit advies verbonden is. Het eerste nummer waar ik aan dacht: Songs that She Sang in the Shower van Jason Isbell. Een fraaie breakup-song van Isbells doorbraakalbum Southeastern uit 2013 waarin de zanger melancholisch zijn zonden overdenkt. Nadeel: je komt eerder bedrukt dan verkwikt onder de douche vandaan.

Dan misschien Shower the People van James Taylor. Een hoopvol nummer dan ons eraan herinnert dat we niet alleen op aarde zijn en dat liefde geven en liefde ontvangen bij elkaar horen. Dat kunnen we wel gebruiken bij het aanpakken van de klimaatcrisis. Maar: dit nummer klokt slechts 4:33, zodat je mogelijk net volledig bent ingezeept als je kraan moet uitdraaien. Hetzelfde probleem speelt bij Van Morrisons And It Stoned Me, (Moondance, 1970, 4:31), een nostalgische jeugdherinnering aan de kracht van de natuur, met de onvergetelijke regels: ‘O, the water, the water, let it run all over me.’

Het waarschijnlijk mooiste doucheliedje is afkomstig van een artiest waaraan ik op Goeie Nummers tot dusver belachelijk weinig aandacht heb besteed: zanger-gitarist en liedjesschrijver Buddy Miller. Een geweldige artiest met een groot hart die hopelijk snel weer eens op de Nederlandse podia te bewonderen is met zijn fenomenale gitaarspel.

Water speelt een terugkerende rol in de doorwrochte rootsliedjes die Buddy en zijn vrouw Julie sinds de jaren 90 over de wereld uitstrooien, getuige titels als Dirty Water, Fire and Water en het nummer waar het nu over gaat: Water When the Well Is Dry (Midnight and Lonesome, 2002). Een spirituele en opwekkende song over zoeken en vinden, worstelen en bovenkomen.

In het refrein vind je de kern: ‘I need a drink of something like water / I need a taste of love divine / Sometimes you just gotta do what you oughtta / Sometimes you bring up the water when the well is dry’. Alle elementen van een echt doucheliedje zitten erin: water, reiniging en de kracht om jezelf uit een crisis te bevrijden. Zet hem straks maar op als je het stof van vandaag van je af gaat spoelen. Met 4:52 blijf je nog mooi binnen de tijd ook.