In deze coronatijd moeten we vanwege de ‘intelligente lockdown’ heel wat moeilijke dingen leren: gepaste afstand houden, hulp vragen – en alleen zijn. Vooral voor alleenstaanden kan dat laatste zwaar zijn. Een hug, een schouderklopje, samen eten, drinken, smoezen of bingewatchen – een groot deel van de dingen die het leven normaal kleur geven zijn nu onmogelijk.

In de krant las ik gisteren een artikel dat betoogt dat we deze periode goed zouden kunnen gebruiken voor persoonlijke groei. We hebben nu een uitgelezen kans om te leren alleen te zijn. Want alleen in de stilte van het alleen-zijn, als je loskomt van de oordelen van anderen, kom je te weten wie je echt bent. Best interessant, vind ik, maar op dit moment even niet voor Goeie Nummers, want die heeft nu de taak om uit te zoeken wat het geluid van de popmuziek kan bijdragen aan ons leven in lockdown.

Eerder zagen we dat popliedjes ons maar heel beperkt kunnen helpen bij het bewaren van gepaste sociale afstand, maar gelukkig des te meer bij hulp vragen. Hoe is dat bij alleen thuis zitten? Hebben we genoeg liedjes die afleiding, troost, bemoediging of relativering van de eenzaamheid kunnen bieden?

Het eerste antwoord is een dikke JA. Want elk liedje is goedbeschouwd een boodschap van een roepende in de woestijn, op goed geluk en met veel hoop de wereld in geslingerd. Wie die boodschap weet op te vangen is meteen op intieme wijze met de afzender verbonden –  en indirect met een uitgebreid gezelschap van gelijkgestemde muziekliefhebbers.

Maar er moeten ook liedjes zijn die specifiek iets kunnen betekenen voor wie nu in zijn eentje thuis moet zitten. Bijvoorbeeld vanuit het motto ‘gedeelde smart is halve smart’. De eerste kandidaat is wat mij betreft toch wel Locked Down van Dr. John, over de persoonlijke ervaringen die de zanger-pianist in de jaren 60 in de gevangenis van Fort Worth opdeed. Lekkere groove ook.

Maar het kunnen ook liedjes zijn die de eenzaamheid juist door relativering draaglijk maken. Door je het vertrouwen te geven dat je je dierbaren na de lange afzondering weer gewoon in de armen kunt sluiten, zoals in Richard Marx’ Right Here Waiting. Of door humor in te zetten. Denk aan Loudon Wainwright III, die in Living Alone opsomt met welke doelloze handelingen we zoal de verveling proberen te verdrijven als we de hele dag alleen thuis zijn. Heel herkenbaar.

Er zijn ten slotte ook artiesten die het probleem een totaal andere draai geven. Volgens hen ís er namelijk helemaal geen probleem. In Me Myself I zingt Joan Armatrading de lof van het alleen-zijn, net als Klein Orkest in Laat mij maar alleen. Gezelschap is ook niet alles, willen ze maar zeggen. Dat is misschien ook iets om te bedenken op momenten dat je het moeilijk hebt.

Pas goed op jezelf en op elkaar, en fijn weekend!