Wist je dat je in een groep van twintig mensen een kans van 41,1% hebt dat er minstens twee mensen dezelfde verjaardag hebben? En in een groep van dertig mensen zelfs 70,1%? Meer dan je dacht waarschijnlijk. Dit geinige weetje haalde ik uit de column van Ionica Smeets in de Volkskrant van afgelopen zaterdag. Altijd leuk voor op feestjes als we die ooit weer gaan hebben, en ik moest ook denken aan een dik boek over ‘de geheime taal van verjaardagen’ dat ik lang geleden onder ogen kreeg.

The Secret Language of Birthdays beschrijft 366 persoonlijkheidsprofielen op basis van een mix van astrologie, numerologie, intuïtie en tarot. Ik geloof natuurlijk totaal niet in die dingen, maar natuurlijk toch meteen naar mijn eigen geboortedag: 2 oktober. En daar viel mijn oog, tussen enkele zeer herkenbare inzichten over de sterke en zwakke kanten van mijn karakter, op een lijstje beroemdheden met dezelfde geboortedag.

Het lijstje bevatte diverse historische figuren die iets hadden betekend in de wereld, zoals Mahatma Ghandi, Koning Richard III van Engeland en Groucho Marx. En ook: Sting. Omdat popartiesten mijn speciale belangstelling hebben, ging op de pakkend getitelde site I Hope To Die Before I Get Old op zoek naar artiesten die op diezelfde dag geboren zijn. Wie ik daar vond: Don McLean. Gillian Welch. Brittany Howard. En Sting natuurlijk. Alle vier klasse-artiesten, en net als ik bij het 2-oktoberclubje. Jee.

Ik werd een beetje stil bij de gedachte dat Don, Sting, Brittany en Gillian en ik alle vijf jaarlijks op 1 oktober moeilijk de slaap kunnen vatten en de dag erna alle vijf tegelijk bezig zijn met kaarsjes uitblazen. Nu ik dit weet voel ik meer een connectie met hen. Ik zie ook de overeenkomsten tussen ons opeens veel beter. De voorkeur voor melodieuze of juist meer monotone zanglijnen, de snellere of juist tragere ritmes, de balans tussen traditie en vernieuwing. Alle puzzelstukjes lijken op de een of andere manier eindelijk in elkaar te passen.

Eerst waren het gewoon vier gave artiesten, maar ik voelde toch altijd een bepaalde afstand. Nu zie ik Don, Gor (Sting heet eigenlijk Gordon), Britt en Gill als een soort vrienden, mensen die ik met meer dan gewone belangstelling volg bij alles wat ze voortaan in hun leven doen. Misschien kan ik ook een keer op de gastenlijst komen, af en toe een appje met een leuk kattenfilmpje.

Het mooist lijkt me als we een keer samen onze gemeenschappelijke verjaardag kunnen vieren, met al onze eigen vrienden erbij. Een beetje groot, in een tuin bij een van Stings landhuizen. Leuk. En dat we dan een gelegenheidscombo formeren met de heer des huizes natuurlijk op bas, de rest zang en gitaar, en dat ik dan de koebel voor mijn rekening neem. Ik weet zeker dat we elkaar goed aanvoelen, niet voor niets allemaal Weegschalen, dus uitgebalanceerd en goed kunnende luisteren. In gedachten hoor ik de fenomenale muziek van de 2Octobers al uit de speakers komen, staande ovaties … extra buiging voor de fans…

Ho. Ik ging een beetje te veel op in mijn fantasie, geloof ik. Sorry. Hoe kwam ik ook alweer op dit onderwerp? O ja, die column van Ionica Smeets. Waarin ze vertelt hoe verrassend groot de kans is dat je iemand treft die op dezelfde dag… O. Ja. Die kansberekening is wel een dompertje. De 2-oktoberclub is vast minder select dan ik dacht. Nou ja, het geeft ook niet. Al met al was het een boeiend uitstapje waarin ik mijn band met een paar bijzondere artiesten heb versterkt en nieuwe verbanden ben gaan zien.

Ben jij ook benieuwd met welke popartiesten jij je verjaardag deelt? Kijk op I Hope I Die Before I Get Old. Ik wens je veel nieuwe vrienden toe!