2020 loopt af. Alles is ditmaal anders, en toch is alles hetzelfde: een kerstboom, de Top 2000, stille straten, verdwaald vuurwerk. Deze laatste dagen van het jaar kun je als het ware vanaf de zijkant naar het verstrijken van de tijd kijken, dat vind ik fijn. Links, in een schuine boog, zie ik het afgelopen jaar liggen, rechts wat komen gaat. En verder hoef ik even niks. Bovendien zijn er de albumjaarlijstjes. Yes!

Lijstjes met de beste muziek van het jaar zijn altijd leuk om doorheen te struinen, ook in 2020 weer. Een van de aantrekkelijke dingen is dat elk medium het weer anders aanpakt. De Amerikanen van Pitchfork en de Britten van The Guardian komen beide met een traditionele Album Top 50, met daarin voor mij behoorlijk wat onbekend gebleven titels, die ik opvat als luistertips.

Bij ons gaat het iets avontuurlijker. De Volkskrant mixt klassiek, jazz en pop lustig door elkaar tot een bonte Top 40. VPRO’s popblog 3voor12 nomineerde 12 Nederlandse albums en lauwerde Eefje de Visser voor haar album Bitterzoet met de 3voor12 Award. De rootsblog Sugar Mountain liet, net als popmagazines Lust For Life en Heaven, zijn schrijvers elk een eigen Top 10 insturen.

Een paar highlights uit al die lijsten: de meeste samenstellers noemen 2020 ondanks of dankzij corona een heel rijk popjaar vanwege de vele indrukwekkende platen. De namen van Sault, Phoebe Bridgers, Fiona Apple en Bob Dylan komen vaak terug, net als die van Fleet Foxes en DC Fontaine. Wat me ook opvalt is hoeveel platen ik ook dit jaar weer gemist heb. Dit gezegd hebben, hier is de Top 5 van Goeie Nummers van dit jaar, in willekeurige volgorde, met korte toelichting:

Spinvis – 7.6.9.6. De licht vervreemdende teksten en ongrijpbare muziekjes die toch lekker in het gehoor liggen, dat is allemaal vintage Spinvis. Maar verder is het alsof de lockdown de Nederlandse popkunstenaar een kleine twintig jaar terug in de tijd wierp, de tijd waarin hij nog moest debuteren. Alles klinkt op deze plaat weer superfris. Prijsnummer: Stuntman.

The Apartments – In And Out Of The Light. Voor mij de ontdekking van het jaar. Ik weet niets af van deze band, wilde er ook niets over lezen, me alleen laten onderdompelen in hun sfeerrijke popliedjes, die intrigerende stem, flarden tekst die een glimp bieden van een onbekende wereld. Prijsnummer: We Talked Through Till Dawn.

Fiona Apple – Fetch the Bolt Cutters. Sommige kunstwerken doen je versteld staan door hun moed. Dat had ik bijvoorbeeld bij de roman Beloved van Toni Morrison: een grote stap in een nog onbetreden gebied zetten, voor het oog van het publiek. Niet altijd mooi of aangenaam, maar Fetch the Bolt Cutters overrompelt totaal. Prijsnummer: Ladies.

Bob Dylan – Rough and Rowdy Ways. Het was alweer acht jaar geleden dat de oude meester met nieuw zelfgeschreven werk kwam. Tussendoor bracht hij odes aan Frank Sinatra. Op dit album laat de bijna 80-jarige horen waarom hij de allergrootste is. Prijsnummer: My Own Version of You.

Nana Adjoa – Big Dreaming Ants. Drie jaar geleden zag ik haar eens optreden op een piepklein podium voor een handjevol mensen. De Nederlandse singer-songwriter had nog wat tijd nodig om haar vorm te vinden. De soulfulle en jazzy folkpop op haar debuutalbum maakt duidelijk dat dat gelukt is. Prijsnummer: No Room