Lijstjes. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Ik tenminste niet. To-do-lijstjes, bucket lists, de Top 2000, lijstjes met persoonlijke muziekfavorieten, gelezen boeken, top-concerten. Herkenbaar?

Lijstjes maken kan zelfs een vorm van kunst zijn. Dat zie je bijvoorbeeld in het boek High Fidelity van Nick Hornby uit 1994. Deze hilarische en herkenbare Britse roman  – in 2000 verfilmd door Stephen Frears, met John Cusack in de hoofdrol – gaat over platenhandelaar Rob Fleming, een dertiger die zojuist door zijn vriendin Laura is verlaten.

Rob besteedt een groot deel van zijn tijd aan lijstjes, meestal in de vorm van een Top 5: van favoriete boeken, meisjes die hem gedumpt hebben, waanzinnigste gitaarsolo’s, beste Motown-duetten – en ga zo nog maar even door. Hij en zijn vrienden, allemaal oudere jongeren die nooit helemaal volwassen zijn geworden, zijn nogal monomaan bezig met popmuziek. En met lijstjes dus.

Tijdens een chic etentje merkt Rob jaloers op dat de andere gasten, zoals de succesvolle vrienden van zijn mooie ex-vriendin Charlie, allemaal meningen hebben. Zelf heeft hij alleen maar lijstjes. En wat stellen die nou voor tegenover meningen? Zo zit hij zichzelf steeds maar omlaag te halen.

‘Rob, stop daarmee!’ zou je hem willen toeroepen. Want lijstjes hebben zo veel te bieden.

Een Top 5 is op zijn tijd zelfs onmisbaar. Want je laat ermee zien – aan jezelf en je omgeving – wie je bent. Niemand maakt immers dezelfde keuzes uit de onmetelijke hoeveelheid aan meer of minder belangwekkende dingen die er op de wereld bestaan. En als uiting van je identiteit is een lijstje onmiskenbaar eleganter dan een mening.

Bovendien: als je leven een chaos is – omdat je vriendin je in de steek heeft gelaten of omdat je überhaupt niet weet hoe je je leven richting moet geven -, dan vormt een lijstje een ideale vluchtheuvel. Een klein eiland om bij te komen voordat je je weer op het woelige water begeeft. Een veilige plek waarop je met je vrienden oeverloos en vrijblijvend kunt kissebissen over wat wel en niet een plek op het lijstje verdient. Dat is toch zeker verre te verkiezen boven in je eentje doelloos dobberen op een ruwe zee?

Nick Hornby zegt het in High Fidelity niet met zoveel woorden, hij laat het Rob ook niet zeggen, maar ik ben ervan overtuigd dat hij het met me eens is: lijstjes zijn beter dan meningen. Wat vind jij?