In Europa wordt het genre niet heel serieus genomen, maar in Amerika telt een artiest zonder kerstalbum niet echt mee. Van Bing Crosby en Ella Fitzgerald tot Bob Dylan, Sufjan Stevens en vele anderen, ze wijdden allemaal een volledige langspeler aan het onvermijdbare feest in de donkerste dagen van het jaar. Logisch, want zo’n cadeauperiode moet je als artiest nooit laten lopen. Belangrijker nog is dat de muzikant zo onmisbare ceremoniële functie kan vervullen: hij markeert een punt in de alsmaar voortschrijdende tijd en brengt verschillende generaties samen.

Niet elke geserveerde muzikale kerstmaaltijd is overigens even goed verteerbaar, want mierzoete strijkers en engelachtige koortjes kunnen de pret aardig bederven. Voor mij in elk geval wel. De prijs voor de meest swingende en opwekkende kerstplaat aller tijden moet in elk geval gaan naar het album It’s a Holiday Soul Party van Sharon Jones & the Dap-Kings.

Sharon Jones (1956-2016), opgegroeid in de Newyorkse wijk Brooklyn, brak pas door op haar 40^e  door nadat ze onder meer de kost had verdiend als gevangenbewaarder op Rikers Island. Die ommekeer kwam toen ze werd ontdekt door de old school soulband die zou uitmonden in de Dap-Kings (en die Amy Winehouse onder meer zouden begeleiden op ‘Rehab’).

In 2002 verscheen het debuutalbum Dap Dippin’ with Sharon Jones and the Dap-Kings, stevig geworteld in de soul- en funktraditie van de jaren 60, begin 70. Denk aan de sound van het roemruchte Stax-label, met artiesten als Carla Thomas, Otis Redding en Sam & Dave: een hechte ritmesectie, vette blazers, een Steve Cropper-gitaartje en gloedvolle koortjes, en een leadzangeres die je onweerstaanbaar meesleurt door alle hoogte- en dieptepunten van het menselijk bestaan.

Deze aanpak hanteerden Jones en haar Dap-Kings gelukkig ook op It’s a Holiday Soul Party, hun 7^e album inmiddels. Soul zoals soul bedoeld is – zelfs de verplichte tamboerijns en kerstklokjes hangen precies op de juiste plek tussen bekkens en koper. Een fraaie bluesy kerstsong als Please Come Home For Christmas van Charles Brown uit 1960 wordt liefdevol opnieuw opgetuigd. Ain’t No Chimneys In The Projects plaatst de kerstgedachte in een actuele maatschappelijke context en uitgerekend het afgekloven White Christmas komt als herboren uit de soulwasstraat.

Is het retro? Ik denk het wel. Is dat erg? Helemaal niet. Sharon Jones & the Dap-Kings toveren de knusse maar ook wat benauwende kerstdagen moeiteloos om in een dampend feest dat je ziel en je lijf alle hoeken van de kamer laat zien. Dat is nog eens een ander soort kerstfeest. Check ‘em out.